Summary
AMAÇ: İnoperabl serviks kanseri tanısıyla definitif radyoterapi uygulanan hastalarda, rektum ve mesane dozlarının brakiterapi fraksiyonları arasında değişimini ve brakiterapi tedavi planlamasında optimizasyonun, rektum ve mesane dozlarına etkisini araştırmaktır. GEREÇ VE YÖNTEM: İnoperabl serviks kanseri protokolümüz, eksternal radyoterapi sonrası 5 seans brakiterapi uygulamasını gerektirmektedir. Her brakiterapi fraksiyonunda tedavi planlaması yapıldı, plan optimize edilerek rektum ve mesane dozlarının tolerans limitinde kalması sağlandı. Tedavi bu optimize edilen planlara göre uygulandı. Fraksiyonlar arasındaki rektum ve mesane doz değişimleri retrospektif olarak karşılaştırıldı; ayrıca dozimetrik bir çalışma olarak, ilk fraksiyondaki kaynak yüklemesi sonraki fraksiyonlarda yinelenerek mesane ve rektum dozları yeniden hesaplandı ve değişimleri araştırıldı. BULGULAR: Tedavi planı ve dozimetrik planların tamamında rektum ve mesane dozları her fraksiyonda farklıydı. Dört hastada ortalama rektum dozu A noktası dozunun %85'inin üzerinde olduğu için 5 fraksiyonun sadece 4'ü uygulanabildi. İlk fraksiyondaki planın kaynak düzenlemesi, sonraki fraksiyonlarda kullanıldığında, ortalama rektum referans nokta dozu, 10 hastadan 6'sında A noktası dozunun %85'inin üzerindeydi. SONUÇ: Brakiterapi fraksiyonları arasında tümör yanıtı ve aplikasyon geometrisine bağlı olarak rektum ve mesane dozları değişmektedir. Her brakiterapi fraksiyonunda yeni tedavi planlaması yapılmalı ve optimize edilerek kritik organ dozlarının tolerans limiti içinde kalması sağlanmalıdır.
